Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

Μεγαλωνω σαν ...παιδι...

Μου ειπανε οτι μεγαλωσα....

Αλλα εγω θελω ακομα να παιζω, να κανω σκανταλιες και πειραγματα,

να ξεκαρδιζομαι στα γελια και να μαθαινω καινουρια πραγματα.

Αν αυτα ειναι γνωρισματα παιδικης ηλικιας, τοτε μπορω, παρακαλω να μεινω παιδι? Απο ποιον πρεπει να το ζητησω?

Και ποιος σε ενημερωνει ποτε μεγαλωσες και ποτε οχι?

Κι αν εισαι ενηλικος και δε θες να μεγαλωσεις τοτε γιατι δε σε λενε ''μεγαλο παιδι'' και σε βαφτιζουν ''ανωριμο''? Ο νονος ποιος ειναι?

Ενταξει λοιπον,μεγαλωσα... γιατι αλλιως δεν θα μπορουσα να εχω μια δουλεια και να ειμαι ανεξαρτητος ανθρωπος.

Μεγαλωσα κι ετσι μπορω να οδηγω , να βγαινω τα βραδυα και να πηγαινω διακοπες επειδη εγω το αποφασισα.

Επισης, για να μπορω να επιλεγω τα βιβλια που διαβαζω, να εχω φιλους χωρις λογοκρισια και να φοραω οτι θελω.

Αλλα μεχρι εκει ,ευχαριστω!

Αποφασισα να κρατησω το παιδι μεσα μου γιατι αυτο σκαλιζει τη φαντασια μου και δεν της βαζει ορια.

Εμεινα παιδι για να μπορω να γελαω μ'αυτα που φαινονται σοβαρα και δεν ειναι, για να μπορω να ρωταω οτι μου κατεβει στο κεφαλι χωρις να σκεφτω οτι θα με πουν ''ασχετο''.

Σαν παιδι μπορω ελευθερα να παιζω μπουγελα το καλοκαιρι και να χτιζω ακομα τα καστρα μου στην αμμο.

Μενω παιδι για να κοιταζω παντα με εκπληξη τα μυστηρια αυτου του κοσμου ,να πεισμωνω και μετα να ζηταω να μαθω ολα τα ασχετα: ζωγραφικη, χορο, χειροτεχνια ,ξενες γλωσσες ,γεωγραφια,ιστορια και μαθηματικα που στο σχολειο τα εφτυνα!

Κι οταν υποψιαστηκα οτι πανε με το ζορι να με μεγαλωσουν εκανα γρηγορα γρηγορα τα δικα μου παιδια, πολλα παιδια, κι ετσι εχω συμμαχους!!!

Τωρα ξερω οτι μπορω να κρυφτω πισω τους και κανενας δεν θα με βρει!

Εδω και χρονια συνεχιζω να ανακαλυπτω τον κοσμο με καλη παρεα!

Λεω στα παιδια μου οσα εμαθα μεχρι τωρα κι αυτα μου δειχνουν ποσα ακομα εχω να μαθω.

Κι αν καμια φορα ξεχνιεμαι και παω να μεγαλωσω αυτα μου δινουν τα μαγικα τους γυαλια και βλεπω ποσο παιδι μπορω να ειμαι ακομα... και ξαναρχιζω να μαθαινω: λογοτεχνια ,μουσικη, αστρονομια...

Να σου πω κατι?

Εχει πλακα να εισαι παιδι...

Δεν χρειαζεσαι γυαλια για να δεις τα αυτονοητα!

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

Δε φτανει να κοιταζεις πρεπει να βλεπεις

Ανοιγω την τηλεοραση και χανομαι ,ζαλιζομαι,σβηνω.....
Ειναι κατι που συμβαινει μονο σε μενα?
Ενταξει, ξερω απο καιρο οτι πρωινα ,μεσημεριανα, απογευματινα προγραμματα, ειναι φτιαγμενα λες και απευθυνονται σε μια ειδικη κατηγορια ανθρωπων που αδυνατω να εντοπισω, λες και ειναι φαντασμα, σαν να υφισταται στο μυαλο των εκαστοτε παραγωγων και μονο (μα τι μυαλο ειναι αυτο?)
Δεν στεκομαι , τα προσπερναω.
Επιλεγω να ενημερωθω.... Επιλεγω ειδησεις....
Οσο αφορα την πολιτικη ενημερωση .... πελαγος.
Οσο παρακολουθω τοσο περισσοτερο αντιλαμβανομαι οτι υπαρχει μια εικονα που μου δειχνουν για να μη δω ενα τοπιο που κρυβεται απο πισω. Οπου και να κοιταξω εικονες,φωτογραφιες,ποστερς που προσπαθουν να μου αποσπασουν την προσοχη. Τα τοπια πισω τους αχανη, περιπλοκα ,βρωμικα και τρισαθλια...
Νοιωθω να με κοροϊδευουν μες τα μουτρα μου....
Αλλα μου δειχνουν κι αλλα γινονται, προσπαθουν να με πεισουν οτι εχουν ολοι δικιο εκτος απο εμενα... οτι κατι ανακαλυψαν που κανεις δεν το ηξερε πριν.... οτι ξαφνιαστηκαν ..... οτι νοιαζονται να ξερω.....
Θυμωνω,αρρωσταινει η σκεψη μου ,θελω να φωναξω...
Επιστρατευω την υπομονη μου και παρακολουθω τα υπολοιπα που συμβαινουν στον κοσμο....
Εδω εχω αποριες:
Δεν υπαρχει τιποτα καλο που να συμβαινει γυρω?
Δεν υπαρχουν ανθρωποι που βοηθανε το συνανθρωπο τους?
Δεν υπαρχουν ανθρωποι που μοιραζονται το φαγητο τους με αυτους που πεινανε?
Δεν υπαρχουν μητερες που κανουν τρεις δουλειες και μεγαλωνουν αξιοπρεπως τα παιδια τους?
Δεν υπαρχουν γονεις που στερουνται για τα παιδια τους αλλα ποτε δεν τους στερησαν την αγαπη και την αγκαλια τους?
Δεν υπαρχουν γιατροι που επισκεπτονται αφιλοκερδως τους ασθενεις τους οταν αυτοι αδυνατουν οικονομικα?
Δεν υπαρχουν δασκαλοι που νοιαζονται πραγματικα για τους μαθητες τους?
Κι αν δεν υπαρχουν, τοτε ολοι αυτοι που ξερω εγω τι ειναι ? φαντασματα? Γιατι πρεπει να ενημερωνομαστε για τους κακους αυτου του κοσμου?
Γιατι πρεπει να μαθουμε τα παντα για τη ζωη τους?
Για τους καλους ποιος θα μας μιλησει?
Τα ομορφα αυτου του κοσμου ποιος θα μας τα δειξει? Την ομορφια, την αγαπη ,την ανθρωπια, το χαμογελο ποιος θα τα προβαλει?
Το παραδειγμα , την ελπιδα , το χαμογελο που θα τα δουμε?
Γιατι αρνουμαι, χρονια τωρα, οτι ο κοσμος ειναι αυτος που μας δειχνουν, οτι οι εικονες τους ειναι ο κανονας.....
Σε καθε τι υπαρχουν πλευρες, οπτικες γωνιες ,τιποτα δεν ειναι απολυτο ,δεν υπαρχει τιποτα μονοπλευρο...
Οπου υπαρχει το κακο υπαρχει, πολυ περισσοτερο, το καλο και παντα υπαρχει χαμογελο πριν το δακρυ (και μετα!).
Για να δουμε την ασχημια εχουμε δει την ομορφια κι ετσι μαθαμε να τα ξεχωριζουμε.
Και .... ναι, τα λουλουδια ανθιζουν ακομα, αρκει να τα προσεξεις!
Ο ηλιος ακομα σε ζεσταινει,αρκει να σταθεις στο φως του!
Η θαλασσα ειναι ακομα εκει, φτανει να την πλησιασεις!
Και οι ανθρωποι, ειναι παντα Ανθρωποι οταν τους απλωσεις το χερι,
οταν τους χαμογελασεις, οταν σταματησεις να ζητας και αρχισεις να δινεις!
Βαλε τα γυαλια σου, λοιπον και δες, ολα γυρω σου κρυβουν ομορφια οταν σταματησεις να γκρινιαζεις και η ζωη ειναι ομορφη ,οσο κι αν σου ακουγεται κλισε, γιατι απλα σε κανει να υπαρχεις...
Απλα σου δινει επιλογες.... βαλε τα γυαλια σου και δες....